Şimdi’nin Gücü kitabının yazarı, spiritüel rehberlerden Eckhart Tolle ile hayatımızdaki küçük şeylere bir bakış açısı:

Sürekli görmezden geldiğimiz şey hayatımızın büyük bölümünü yaratan küçük şeyler,hayatımıza hazırlanırken küme düşmüş şeyler…Bunlar nedir? Mesela hayatınızda her gün yaptığınız şeyler, bir şeyi bir yerden bir yere koymak, yürümek,nefes almak, gökyüzüne bakmak, ağaçlara bakmak, görmek, başka bir insana bakmak, onların varlıklarını hissetmek.Hayatı oluşturan tüm küçük şeyler. Dünyanın gözünde bir VIP( çok önemli kişi) olsanız bile ki bu çok anlamsız bir anlatıdır, bir belirleyici şeyden diğerine gidersiniz, ancak attığınız her adım, limuzin ile bile alınsanız, arabaya yürürsünüz,içine binersiniz, nefes alırsınız,pencereden dışarı bakarsınız, bir yere varırsınız, gideceğiniz yere yürürsünüz. Bunlar hep küçük şeylerdir işte. Papa bile olsanız, bir şirketin başkanı veya bir ülkenin başkanı bile olsanız aynıdır…Hayat küçük şeylerden oluşur. Objelerle ilişkinize bakın,her obje bir sonun temsilidir, eğer yeterinde anın içinde iseniz, objelere kısa bir ilgi gösterebilirsiniz. Bardağı yerinden kaldırmak, su dolu bir bardağa bakmakta,suyu içmekte bir keyif mevcuttur. Bunu fark etmek önemlidir, birçok insan uyuşturucu alırken bu farkındalığı deneyimlemektedir, acid gibi, bunlar sizin algılarınızı açar, düşünen zihninizikapatır ve suyu içmeye başladığınızda vayyyy amma güzelmiş,muhteşem,inanamıyorum dersiniz…Ve öyledir de. Sonra içersiniz, tadı muhteşemdir, su sıvıdır, canlıdır, tekrar bir yudum alırsınız. Bunun için acid almanıza gerek yoktur,tüm dikkatinizi başka birşey düşünmeden içtiğiniz suya vermeniz yeterlidir. İçinizdeki huzurun arka planı çevrenizdeki tüm yaşamdır,yaşantıdır. Bir şeyi kaldırmak ve valizinize koymak,onu katlamak, güzeldir. Bir meyve almak, onu soymak ve ısırmak. Şimdiki zaman zenginliği ile görülmemektedir. Çünkü daha önemli birşey ararsınız. Ancak daha önemli şey mesela Nobel ödülü aldınız ve Oslo’ya gidiyorsunuz, parlamentonun bulunduğu meydana bakan otelin balkonunda durursunuz, oraya gidilirmiş, “başardım, yaptım” dersiniz. Balkonda durmakta ve nefes almaktasınız. Tabii kafanızdaki hikayeye tam anlamıyla inanırsanız ki bu sizin konsept kişiliğinizi yaratır, “ben şunu bunu başaran buyum”, bu düşünceler size kimlik verir ve orada dururken kendinizi daha büyük hissetmeye başlarsınız. Balkondan indiğinizde sönmüş hissedersiniz. Veya diyelim ki bir pop yıldızısınız, milyonlarca insan rock yıldızı olmayı ister, bu yıldızlar sahnede müthiş deneyimler yaşarlar, enerjiler içlerinden geçer, insanlar onlara dokunmak isterler, kendilerini gittikçe Tanrı gibi hissetmeye başlarlar. Çevrelerindeki insanların yarattıkları bu kimliğe inanmaya başlarlar, sahneden indiklerinde yeşil odada oturduklarında “ana nerdeyim şimdi?” derler, sonra uyuşturucu almaya başlarlar,çünkü bir yetersizlik ve eksiklik duygusu doğar, düzelmek için uyuşturucu ihtiyacı hissederler. Rock starlarının otel odalarını parçaladıkları duyulmuştur, bu tip şeyler kendi benliklerini daha bir arttırmaktadır.

Birçok insan gelecekte olacak bir şeyler için yaşamaktadırlar. Elbette çaba gösterirken başarılı olabilirsiniz, bu güzel birşeydir, ancak size uzun süreli bir tatmin ve kimlik kazandırmayacaktır. Özellikle ortak bir fayda sağlayacaksa bir şeyler başarmak iyidir, ancak insanlık ve evrensel bütünlük için bunlar bile kimliğinizi oluşturmaz.