Dünyayı bir “50 shades of grey” furyası almış götürüyor. İnsanın başına ne gelirse meraktandır ya başka birşeydendir ya…Eksik kalır mıyız! Aman ha! Aldık İngilizce 3 kitabı…Olur da birincisi biter ikincisini sonrasını bulamayız diye. Full set eve kapandık. 10 gün ses seda yok, başka dünyalara gittik geldik,bi fenalaştık, ayarlarımız bozuldu.
Arada biz kızlar birbirimize mesajlar attık, şurasındayım, bu kadar kaldı bitmesine, ay bitti ben şimdi ne yapacağım, ben başka diyarlardayım,ben horoz şekerine gitmişim, anam böyle şeyler de mi varmış? Bizim adamlar moron mu? Kızlar yaratıcı olalım! Bak böyle alet edevatlar da varmış… Aha böyle yapmak lazımmış bilemedik. Ben aşığım! Ben Christian Grey’le evlenmek istiyorum! Web sitesine girdin mi? Filmde kim oynasın? İşe konsantre olamıyorum, masa altında kitabı okuyorum. Çocuğum yanımda ilgilenemedim.Kocamla özel hayatım renklendi valla aman sus duymasın 😉 Ben işte böyle bir ilişki istiyorum. Bizim adamlar bizi hafife alıyor iyi ki evlendik yüzümüze bakmıyorlar…

Bu yaşta tam teenage modu. Olsun, çok güzel bir his, insanın ruhu yaşlanmıyor ne de olsa.
Kitaplar bitti, bir telefon trafiği, bir mesajlar, bir hayaller aldı başını gidiyor.
Herkes özelini döküyor ortaya. Ne kadar mutsuzluk, kabızlık, takıntılık varsa tartışma halindeyiz. Şarap-peynir geceleri düzenleyip kitabı tartışalım diyoruz, olay o boyutlarda.
Peki nedir bu kitabı böyle afrodizyak hale getiren? Herkes aynı heyecanı paylaşıyor, kimse kitapta bahsedilen cinsel detaylarda değil, herkes aşk ve tutkuda takılmış kalmış. Düşünüyorum, 10 günüm başka diyarlarda geçti, aslında böyle tutkular da var dedim, ses getiren detaylar öyle bir işlenmiş ki en ufak bir rahatsızlık, abartı hissetmiyoruz. Program iptal ediyor, başka konu konuşmak istemiyoruz.
Neden?

Eğer tüm dünyada satış rekorları kırılıyorsa, herkes bu kitabı birbiri ile paylaşmak istiyorsa, aslında olay çok daha farklı boyutlarda demek…
Konu tamamen yaşadığımız ilişkilerin boyutları ile ilgili…Ne kadınlar ne erkekler aradıkları ilişki formatını bulamıyorlar. Beklentiler çok farklı diyeceğim ama ondan öte kadın ve erkek birbirini birbirinden sakınıyor. Kimse açığını, yanlışını, zayıflığını birbirine aksettirmek istemiyor. Erkekler güçlü, sahip çıkan, ailesine kol kanat germesi gereken varlıklar olarak idolleştiriliyor. Kadınlar yuvayı kuracak, çocuklarına analık edecek, kocasına destek çıkacak, evi çevirecek varlıklar…Bi de tabii mümkünse bakire olacak. Nerede kalıyor cinsellik? Nerde aşk ve sevgi? Nerde tutku?

Evlendikten sonra bi haller oluyor. Yavaştan tutku ölüyor, saçma sapan sahip çıkmalar, çocuğumun anası konsepti…İşte bu “çocuğumun anası konsepti” evliliği bitiren etkenlerden bir tanesi. O laf bir erkeğin ağzından çıkınca yapılacak hareket: Sessizce ayağınızdaki parmak arası terlik çıkartılır, erkek konuşurken çaaat diye ağzına yapıştırılır, zenci dudağı formatına gelinceye kadar hareket tekrarlanır, hiçbir şey olmamışçasına dinlemeye devam edilir. Ne biçim bir mantıktır bu? Kadın aynı kadın, sadece doğum yapmış, ihtiyaçları, beklentileri aynı.

Doğum ertesi neden sevgili formatına gidilmeli, büyük bir tartışma konusu. Sevgilimle yaptığım şeyleri karımla yapamam. Kocaman bir aferin sana! Kim sana akıl verdi? Nerden vardın bu kanıya? Kimden ve nerden kaçıyorsun? Acaba babalık yapmaya, aile sahiplenmeye hazır değil misin diye sorular geliyor akla.
Neyse, evlenmeden önceki yaratıcılık ve heyecan neden evlendikten sonra devam etmesin? 1 imza insanın psikolojisini bu kadar da değiştirmemeli. Sorumluluklar, güncel koşuşturmalar, geçim vs bunları rafa kaldırıp kendi dünyanızı kurduğunuz anlar, hayallerinizi partnerinizle paylaştığınız anlar neden olmasın? Bir çok istisnalar sıralanabilir elbet. Ama evliliği bitiren baş etken özel hayatın sekteye uğraması. 1+1=2.
Eksik olan nedir? Erkekler one night stand ilişkiler yaşayıp skor peşinde koşacaklarına, gelip geçen sıradan sevgililer yapacaklarına ve gittikçe yok olacaklarına, daha derinleşmeye ve hayallerini sevgilileri veya eşleri ile yaşamaya çalışsalar, kadınlar da herşeyi erkeklerden beklemeyip gerekli adımları atabilseler belki biraz yol alırız. Hayalde sınır yoktur.Nokta.
Eksik olan nedir? Erkeğin kadınına kendisini açabilmesi, zayıf görünmekten korkmaması, gerek duyduğu zaman destek istemesidir. Onu sırdaşı olarak görebilmesidir.
Bütün kadınların ortak hayali, beklentisi bütünleşecekleri erkeği bulmaktır. Bu yolda mücadele vermeye, herşeylerini ortaya koymaya hazırdırlar.
Kadın sevdikten hele ki tutkuyla bağlandıktan sonra yapmayacağı şey yoktur. Kadın erkeğe göre çok daha cesur ve yaratıcıdır. Sevdikçe güçlenir, sevildikçe engel tanımaz.
Bu kitaplarda da tüm bunları birarada görünce tabii döndük dolaştık rafa kaldırdığımız tüm bu çoşku dolu duygularımıza tekrar kulak verdik.
Niye sadece hayal olsun? Niye istemeyelim, beklemeyelim, yaratmayalım?

Başta tartıştığımız konular…O çok dayanılmaz, sürekli gül koklayan erkekler yok mu? 1 tanesi G noktasının nerde olduğunu bilmiyor. O “don juan de marco” kılıklılara sordum, nerde? Cevap yok. Karizma = 0. Dünyadan haberileri yok, skor anlatıyorlar. Haberi yok ki sen ne kadar anlatıyorsan bi o kadar senin de detayların meydanlarda. Yozlaşıyorsun, eksiliyorsun, skor yapayım erken kendini gerçek her türlü duygudan uzaklaştırıyorsun, ruhsal değil fiziksel yaşıyorsun,hayvani dürtülerin tarafından yönetiliyorsun. Fiziksel olarak bittiğin gün de gelecek ki o zaman yanında kim olacak? Hayat arkadaşın nerede olacak?
Şimdi bi de bu kitap çıktı, bilen bilmeyen beklentilere girdi, ne büyük mesuliyet!

Konunun özeti, kitabın başarısı: Üzerini örttüğümüz tüm beklentilerimizi, hayallerimizi ortaya dökmüş olması. Herkes aşk, tutku, vazgeçilmezlik istiyor.