Yine çok severek takip ettiğim Eckhart Tolle’den hayatımızda anlam veremediğimiz olaylara farklı bir yaklaşımı aktardığı konuşmasını burada paylaşmak istiyorum.

Eckhart Tolle:
Bu neden benim başıma geldi veya neden onun başına geldi? Bu kişinin önünde daha uzun bir hayatı vardı şimdi ise hastalandı ve ölebilir.Aklımız bize bunun olmaması gerektiğini söyler.
Hatta daha da kötüsü bir çocuk hastalanmış olabilir, kabul etmesi en zor olan şey bir çocuğun ölmesidir, daha hayatına yeni başlamış birinin hayatının son bulması dünya yasasına karşıymış gibi gelir, buna anlam veremezsiniz. Çocuğun iyileşmesini istersiniz. İnsan aklı bazı şeylerin bütün içersine neden olduğunu algılayamaz ama bütün içersinde soyutlanmış olayların olmadığını ve herşeyin birbiri ile bağlantılı olduğunu algılayabiliriz. Biz sadece kendi algımız ile bir durumu bütünden koparıp bunu bir konu haline getiririz. Ama bu konu bütünün ve kozmozun bir parçasıdır ve belki de diğer galaksilerdeki şeylere de bağlıdır, tüm evren bir organizmadır. Fakat insan beyni başına gelen anlamsız olayın bütün içersindeki fonksiyonunu algılayamaz ve bu en kötü olayları da içersine alır; insanın dünyada cehennemi yaratmış olması, ölüm kampları, dünya savaşları, kimyasal silahların üretilmesi ve en korkunç rüyalarınızda bile hayal edemeyeceğiniz şeyler…İnsanın insana acı çektirmesi…neden? Bunların bil bütünlük içersinde bir fonksiyonu vardır.
Büyük bir resimden küçük bir pigment alıp bakanız, bu da ne hiçbir anlamı yok dersiniz.
Halbuki bütün resmi görseniz neye ait olduğunu anlayabilirsiniz.
Bu dönemlerde Irak meselesi, 1960larda Vietnam savaşı vardı. Bunlara şöyle bir bakacak olursak bir elimizde bir savaş vardı ki sonradan dönemdeki yönetimde bulunan savunma sekreteri Robert Mc Namara tarafından 50.000 Amerikalı ve bir o kadar Vietnamlının öldüğü, büyük acıların yaşandığı bir hata olarak nitelendirildi.
Ama aynı zamanda dünyada özellikle Amerika ve batı sahillerinde büyük bir spiritüel uyanış başlamıştı. Ve bir şekilde o negatif savaş uyanıştan ayırt edilemezdi, çünkü uyananlar kollektif bilinçteki deliliği görmüştü. Kollektif bilinçteki delilik ile bütünleşmiş olan yüzbinlerce insan o bilinçten ayrıldılar.
20.yüzyılda aklın dünyasında formlarla bütünleşmiş bilincin deliliğini gördüler.
Şimdiki an böyle olması gerektiği için böyledir.
Bunu ne kadar derinden bilirsek formdan oluşan dünyamız değişir.
Kişi 2 boyutlu yaşadığı zaman yani form dünyası ve formsuz dünya yani sukunet ve boşluk… sukunet form dünyasını etkiler. Sukunet form dünyasına akmaya başlar, form dünyasında keskin kutupları yok etmez ama eski onun keskinliğini kaybeder, yumuşatır, İnsan hayatında eksik olan daha derin bir boyutun yokluğu zamanındaki sertliği kaybolur.
Cehennemi yaratan insan aklıdır. Evrenin kendisi güzelliği tarif edilemez bir mücevherdir.Lakin insanoğlu evreni yok etmekte, zehirlemektedir.
Fakat delilik olduğu gibidir.
Deliliği görürsünüz, ne kadar çok insan deliliği görmeye başlarsa o kadar değişim gelir.
Delilikle savaşamazsınız, kendiniz delirirsiniz, deliliğin içine çekilirsiniz. Bu ilginç bir gerçektir.
Bilinçsizlikle savaşırsanız, bilinçsizliğe çekilirsiniz.
Görmek yeterlidir. Hakkında gazetelerde yazı yazabilirsiniz ama ardında savaşçı ruhu olmadan…Çünkü aksi halde bilinçsizliği kişiselleştirirsiniz ve bundan bir kimlik oluşturursunuz, belli kişi ve grupları kötü olarak nitelersiniz. Bu kişi ve gruplar kötü olabilirler ama onların kişilikleri bu değildir, onlar insanın bilinçsizliğini temsil ederler.

Orijinal videoyu aşağıdaki linkten seyredebilirsiniz: